Mój świat od dziecka był chaotyczny, niestabilny i pozbawiony poczucia bezpieczeństwa. Zostałam wychowana w dysfunkcyjnym domu...

Odkąd pamiętam, chciałam być rozumiana, wspierana, kochana, ale przede wszystkim akceptowana...

Wspomnienie rodzinnego domu? Tata kłóci się z mamą w przedpokoju, wyrywa jej telefon, zamyka drzwi i wychodzi do pracy. Mam 4 lata...

Już jako mała dziewczynka zadawałam mnóstwo pytań, zarówno pani od biologii, jak i pani katechetce...

Moja mama wychowywała mnie samotnie. Ojciec wyprowadził się od nas, kiedy miałem 7-8 lat. Wydawało mi się, że nic lepszego mnie nie czeka...

Wychowywałam się w miejscu pełnym zasad i ograniczeń, które często były ważniejsze niż drugi człowiek...

Byłem młodym człowiekiem, odnoszącym sukcesy sportowcem. Nagłe doświadczenie śmierci klinicznej wszystko zmieniło...

Każdy z nas spotyka na swojej drodze różnych ludzi, którzy proponują nam swoje wartości. Podobnie było i ze mną...

Tykająca bomba, która nie daje żyć, myśleć, decydować; uczucie kompletnej pustki i depresji. Znam ten straszny stan. Trwało to kilka lat...

Lubię chodzić z Bogiem na spacery. Rozmawiam z Nim jak z najlepszym Przyjacielem. Dziwne? Nienormalne?